سیستم اعلام حریق از دستگاه های زیر تشکیل شده است:
پنل اعلام حریق (یا پانل کنترل آتش نشانی - FACP) پایه یا مرکز کنترل سیستم است. این تنظیمات سایر مؤلفه ها را کنترل می کند و اطلاعات را از طریق سیستم ارتباط می دهد.
آشکارسازهای آتش سوزی می توانند حسگر گرما، دود یا مونوکسید کربن باشند. آنها در اطراف ساختمان قرار می گیرند تا شرایط اضطراری را ردیابی کنند. برخی از سنسورهای پیشرفته حتی می توانند اشعه را تشخیص دهند.
استاندارد BS5839
استاندارد BS5839 یک استاندارد انگلیسی در خصوص طراحی و اجرای سیستمهای اعلان حریق است که آخرین نسخۀ آن در سال 2017 منتشر شده است. سادگی استفاده از این استاندارد باعث شده است که بیشتر پیمانکاران در پروژه های خود از این استاندارد استفاده کنند. همچنین لازم به ذکر است که نسخه 2013 این استاندارد توسط سازمان ملی استاندارد ایران، تحت عنوان استاندارد ملی اعلام حریق ترجمه فارسی و تدوین شده است.
آژیرها سیگنال‌های دریافتی را بصورت صوت بلند ساطع می کنند. فلاشرها برای هشدارهای تصویری هستند که بعد از دریافت سیگنال خطر به صورت چشمک زن عمل می کنند، فلاشرهای حریق اصولا به رنگ زرد و یا قرمز می باشند.
سیستم اعلام حریق می تواند از منبع برق به عنوان منبع اصلی استفاده کند. در صورت قطع برق، سیستم به منبع تغذیه ثانویه، متشکل از یک باتری سوئیچ می شود همچنین آژیرها نیاز به تعویض باتری مکرر دارند.
برای تعیین مناسب‌ترین سیستم اعلام حریق، با شناسایی نیازهای خاص خود شروع کنید. به این فکر کنید که چه تعداد ردیاب نیاز به نصب در ساختمان شما دارد. به دنبال یک سیستم اعلام حریق سازگار با سیستم امنیتی فعلی خود باشید. وسایلی را بخرید که متناسب با بودجه شما باشد، بدون اینکه کیفیت را قربانی کنید. برای نصب صحیح سیستم اعلام حریق و به درستی ادغام آن با سیستم نظارت و امنیت موجود خود، با فروشنده سیستم آتش نشانی همکاری کنید.
منابع:
https://www.ilna.news/fa/tiny/news-929709
http://flgclassifieds.cce.cornell.edu/author/samunex/